Klaas…

Afgelopen zaterdag bij Vita, u weet wel het oude St. Petrus, aan het NL-doet-en geweest. Ontvangen door Conny werden we gevraagd om te helpen met het buiten zetten van de bloemetjes en plantjes. Wel dat was nodig. Oude meuk werd verwijderd en samen met een aantal bewoners werden de plantenbakken gevuld met tuinaarde, violen en heerlijk geurende lavendel. Op enig moment kwam Klaas* ook helpen… Handen in de zakken, beetje kijkend met het humeur van moppersmurf. “Klaas, zet je mee de violen erin?”… Ikke nie… “Klaas, wil je mee de potgrond erin doen?”. Ik kijk wel uit… “Klaas, loop je even mee naar beneden om de rommel op te ruimen?” Waarom… Al mopperend dat niets goed was, ging hij toch maar mee de deur door, de afdeling af, de lift in en naar beneden. Toen we alle rommel hadden opgeruimd wilde Conny natuurlijk nog wel een foto… “Klaas, een beetje lachen op de foto?”… En, ja hoor, daar kwam hij… Een bulderlach met een diepe grijns van voor naar achter! Wat er uiteraard bij ons ook voor zorgde dat de lachspieren gebruikt werden. Hierna ging Klaas nog even mee helpen met drinken inschenken, waarna hij aan de tafel weer terug keerde in zijn eigen wereldje. Toen hij terug naar de afdeling werd gebracht, riep ik hem nog na.. “Klaas? Bedankt voor het helpen!…” Hij draaide zich om en er kwam zowaar een kleine glimlach. Een mooie blik, dank je wel Klaas…

(*Klaas is een gefingeerde naam)

Net zoals burgemeester Sweens…

Foto 14 mei 2016
Oude en nieuwe school voor even samen

Een nieuwe pleinwand betekent automatisch dat de oude geruimd moet worden… 

Onderstaand de bijdrage van mij, namens Gemeentebelang, in de raadsvergadering van 29 maart 2016.

“Een bijzonder raadsvoorstel voor de plaats Rijen. Na goedkeuring van dit raadsvoorstel verdwijnt er immers een beeldbepalend gebouw dat sinds 1951 dienst heeft gedaan als school aan het Burgemeester Sweensplein. Een gebouw dat, volgens het boek van de heemkundekring, op 23 september 1951 werd ingezegend na de hoogmis door de pastoor in het bijzijn van Burgemeester van Mierlo. De kosten van het gebouw destijds waren 143.092,56 cent…

Vele Rijenaren hebben op de Pius-x-school herinneringen opgebouwd. In veel gezinnen in Rijen zal het hetzelfde zijn gegaan als bij mij thuis. Mijn vader zat op school bij hoofdonderwijzer Van Rie, ik zelf bij Meneer Van Dorst en mijn kinderen weer bij Meester Johan. Drie generaties op dezelfde school en in hetzelfde schoolgebouw. Het zal bij veel Rijenaren niet anders zijn geweest.

Al pratend met verschillende inwoners van Rijen, waaronder oud-leerlingen en docenten, vinden ze het stuk voor stuk jammer dat het schoolgebouw gaat verdwijnen. Het schoolgebouw hoort immers, net zoals burgemeester Sweens, bij het plein. Al doorvragend geven deze mensen ook aan dat ze niet zo goed weten wat er nog met het gebouw moet gebeuren. Het verkeerd in oude staat, het is niet meer van deze tijd en wat ga je er dan nog van maken? 1 van de inwoners gaf dan ook aan, toen we het hadden over de sloop, al schouderophalend, “Het is de moderne tijd”.

Dat het schoolgebouw gaat plaatsmaken voor een nieuwe sportzaal met pleinwand is de afronding van een mooi project. Bij een mooie, moderne, school en zoals we al in de commissie hebben gezegd, complimenten hiervoor aan het team van school De Brakken volgt een nieuwe sportzaal en een mooie pleinwand dat in overleg met de buurtbewoners is gegaan. Gemeentebelang heeft dan ook geen verdere vragen aan het college over dit raadsvoorstel.

Voorzitter, ik ga afronden. Met uw hamerslag die zo gaat volgen, luidt u symbolisch de sloop in van een beeldbepalend gebouw. Laten we als gemeente trots zijn op de nieuwbouw en waar mogelijk er voor zorgen dat beeldbepalende gebouwen in onze gemeente wel blijven bestaan.”

Kinderen ontwijken in het nieuwe centrumplan…

Net terug van een korte vakantie, dus even op zaterdag boodschappen doen. Op het moment dat ik de drempel overstap denk ik; O ja… Daarom ging ik nooit op zaterdag naar de winkel… Al rijdend met mijn winkelwagen ontwijk ik kinderen die op de grond liggen, uitstralend, ik ga nergens meer naar toe, totdat…. Ik hoor kinderen huilend zeggen; “Ik krijg ook nooit iets van jou…” Ondertussen denk ik aan “het nieuwe centrumplan” gecombineerd met een mooie kinderspeelplaats. Een plaats waar kinderen met veel plezier kunnen spelen, zodat vaders en moeders rustig kunnen winkelen… Ik denk dat we veel inwoners hiermee een plezier zouden doen…

Francesco doet aan hairstyling…

Aangezien ik dagelijks met de motor op-en-neer naar het werk ga heb ik een echte “helm-coupe”. Met kapsels heb ik daardoor niet zo veel, dus “standje 21” is voor mij een hele bekende…

Daarom is het bijzonder om er een paar dagen geleden achter te komen dat ik een eigen kapperszaak heb… Mijn naam verstopt in een echte “Hairstyling”… Wauw…. Da’s pas mooi…

Met ’n bocht om de burgemeester heen…

De burgemeesters mogen op Jiu-Jitsu les, aldus Omroep Brabant. Binnenlandse zaken heeft hiervoor goedkeuring gegeven.

Ik heb hier gelijk beelden bij. Alle burgemeesters naast elkaar in de dojo, “Sensei ni rei!’… “Rei!”.., om vervolgens elkaar naar de keel te vliegen en de diverse kata’s te beoefenen. Dat is nog eens wat anders dan een raadsvergadering of driehoeksoverleg.

Het beste wapen van de burgemeester is mijn inziens het gesprek. Aanpakken indien nodig en verzoenende woorden voor begrip. Burgemeesters op Jiu-Jitsu sturen lijkt me een slechte 1 april grap. Mocht het toch ooit zover komen, dan bent u gewaarschuwd! Het is misschien dan toch verstandiger om met ’n bocht om de burgemeester heen te lopen. Voordat u het weet ligt u in een houdgreep op de grond…

Lief bloed prikken in 2015…

Gemiddeld 1 keer per maand naar “de prikpost” om met een paar buisjes minder bloed een paar minuten later weer buiten te stappen, een hele normale bezigheid voor veel mensen.

Zo ook 2 januari 2015… In de prikpost wordt het bloedprikformulier afgegeven, waarna de medewerker zegt… “Wij mogen niet meer prikken voor Tilburg”… Stom verbaasd sta je vervolgens enkele minuten later, met nog steeds evenveel bloed in je lichaam, buiten. Hoe kan dit nu? Je laat jezelf immers al jaren prikken in Rijen, toch maar even bellen…

– De Zorgverzekering: “Nee mevrouw, dit ligt niet aan ons, wij betalen gewoon.”

– De specialist in het St. Elisabeth Ziekenhuis Tilburg: “Daar weet ik niets van.”

– De SHL-groep: “Ja, dat klopt. De rekening wordt niet betaald”.

Teruggebeld naar het het St. Elisabeth Ziekenhuis: “Wat zegt u, rekening niet betalen? Daar gaan wij niet over.” U moet bij Brabant Diagnostiek zijn, zij verzorgen het bloedprikken voor ons. Het volgende telefoontje naar Brabant Diagnostiek vertelt dat je dan toch echt bij de SHL-groep moet zijn….

Ik kijk naar de website van het St. Elisabeth Ziekenhuis, ik zie de campagne “Lief Ziekenhuis”, campagne voor menslievende zorg 2009 – 2014….. Om hem vervolgens te begrijpen… Dat verklaart een hoop…

(Edit: Aanvulling 8 februari 2015: http://www.gemeentebelang.org/blog/toch-prikposten-in-onze-gemeente-voor-de-tilburgse-ziekenhuizen/ )

De klok tikt door…

Het viel me op dat ik in november geen blog had geschreven, erg drukke bezigheden en een klok die te snel vooruit ging waren hier ongetwijfeld debet aan… Onwillekeurig moest ik terugdenken aan Pastoor Dictus en de kerk in Hulten. Elk oudjaar vertelde hij: “Als de klok twaalf uur slaat, en je kijkt naar de klok, dan zie je dat hij niet stopt, maar gewoon doorgaat, met dezelfde snelheid… tik… tik… tik…”, aldus de Pastoor. Als ik tegenwoordig naar de klok kijk, dan lijkt het alsof hij steeds sneller gaat draaien. Uren draaien steeds sneller door, dagen gaan steeds sneller voorbij en jaren… Inmiddels staat 2015 alweer voor de deur. Ook in het nieuwe jaar ga ik fris verder met al die zaken die langs komen in onze gemeente. Laat het weten als zaken goed gaan, laat het ook weten als zaken niet goed gaan…

Jippie! Gepakt…

“Het was een vergissing, en dan gelijk een alcoholslot? Belachelijk”, aldus een “dubbel gestrafte” in de krant. Ik zal het niet ontkennen; 5000,00 euro voor een alcoholslot is veel geld, daar bovenop nog de 1000,00 euro boete is nog meer geld en de voorwaardelijke rij-ontzegging maakt het af.

Maar… Is het niet zo dat de “dubbel gestraften” blij zouden moeten zijn met het alcoholslot? De bestuurders werden gepakt door de politie. Wat nu als deze mensen met dezelfde slok op een aanrijding hadden veroorzaakt? Zeg je dan ook; “Het was een vergissing?” Wordt er dan ook geklaagd? De verzekering betaalt immers wel uit, maar vordert de kosten vervolgens gewoon terug. Wordt er dan ook geroepen? Moet ik dat betalen die rit in die ambulance? Kunnen die ziekenhuiskosten niet wat lager zijn? De revalidatiekosten zijn die ook voor mij? Die begrafeniskosten, kunnen die niet wat minder….

(Voor meer informatie; Stichting voor Verkeersslachtoffers)

Soepel contact…

“PaPa, het bankje op het plein is kapot…”, aldus mijn dochter van elf jaar oud. Helaas bleek er een plank moedwillig gesneuveld te zijn in de afgelopen nacht. Aangezien het gevaarlijk zou zijn om erop te gaan zitten, spoorde ik mijn dochter aan om de gemeente te bellen. “Wat moet ik dan zeggen?” Je vertelt gewoon netjes wie je bent en wat er aan de hand is, was mijn antwoord. Mijn dochter wordt vervolgens keurig te woord gestaan, gegevens worden genoteerd en een dag later worden we teruggebeld dat het bankje gerepareerd gaat worden, aldus ook een dag later geschiedde… Een super-snelle-service!

Mede namens alle gebruikers van het bankje, Dank daarvoor…

Mijn eerste reces…

“Een raadslid gaat op reces -en niet op vakantie- omdat hij 24 uur per dag raadslid is”; aldus de burgemeester tijdens de laatste raadsvergadering… 

Tijdens mijn reces heb ik gemerkt dat reces veel wegheeft van vakantie: mijn mailbox had het rustig, zo ook mijn telefoon en er waren minder overleggen met de rest van de fractie. Stil heb ik echter niet gezeten: ik heb vooruit geblikt naar die zaken die gaan komen, rust genomen in de vorm van uitslapen en mijn zinnen verzet in de vorm van vakantie en een goed boek waar ik nog niet aan toe was toegekomen.

Verontwaardiging was er deze vakantie ook (of moet ik toch reces zeggen), een vliegtuig dat (vermoedelijk) naar beneden wordt geschoten, mensen die op de vlucht zijn voor IS en rellen in Ferguson. Hoe wreed kan de mensheid zijn. Het zet de gemeentepolitiek in een ander perspectief. Het doet mij nadenken over de titel van het boek.

Laat het reces maar eindigen, we gaan weer beginnen…